غارنشینی

غارنشینی، پس از نابودی جنگل های خرم و سرسبز و کم شدن مواد گیاهی و سرد شدن هوا انسان های بدوی به سوی غار ها روانه شدند. و در طول زمستان و دیگر ایام که هوا سرد بود، در آنجا اقامت می کردند و تنها روز های برای صید و شکار به بیرون می آمدند.

اکثر اوقات سکونت انسان در غار یا به عبارتی غارنشینی به آسانی صورت نمی گرفت بلکه بین او و برخی حیوانات وحشی که به غار پناه می بردند جنگ و درگیری پدید می آمد و چه بسا انسان گاه موقتا تسلیم و مغلوب می شد.

جایگاه او پس از تصاحب غار در مدخل آن قرار داشت، زیرا در اعماق غار روشنایی و هوا به حد کافی نبود علاوه بر آن از پناهگاه های زیر تخته سنگ ها و حفره های زمین نیز استفاده می کردند و چون در آنجا از آزار و حمله جانداران درنده ایمن نبودند حصار هایی از بوته ها، شاخه و تنه درختان و یا بوسیله سنگ درست می کردند.

در ایامی که هوا رو به اعتدال می رفت در پی گله های شکار به سوی دشت روان، و در کنار رودخانه ها و چشمه ها ساکن می شدند و هر گروهی حوزه ای برای شکار داشت.

ابزارها وغارنشینی

ابتدا به خاطر اینکه هنوز دارای ابزار های پیشرفته نبودند به صورت گروهی به شکار می رفتند زیرا یک فرد به تنهایی نمی توانست از عهده شکار حیوانات گریز پا و وحشی بربیاید. همین امر یعنی گروهی رفتن به شکار سبب پیدایش روابط جدید و اجتماعی گردید که در بطن خویش شامل تهیه نقشه و برنامه برای شکار و تقسیم کار اجتماعی و تشکیلات و نظم برای اجرای برنامه می شد و به تدریج مغز انسان برای رویارویی با اتفاقات و حوادث آنی آماده می گردید.

این مجموعه تجارب که در ضمن کار حاصل می گشت، او را به نقائص سازماندهی و اشکال ابزار های آگاه می نمود و هر تجربه انگیزه و قدمی بود برای ساختن ابزار های بهتر و ابداع شیوه های نوین و مفیدی که کار صید را آسان گرداند و لزوم همکاری و برقرار کردن ارتباط عاملی موثر در تکامل زبان بود.

بسیاری از اوقات، گروه های انسانی با حرکت و کوچ گله های حیوانی، مجبور به کوچ می شدند و همواره مسکنی را بر می گزیدند که به چراگاه حیوانات نزدیک تر باشد. زیرا زندگی او در این مقطع شدیدا وابسته حیوانات بود. چون به غیر از گوشت آن، که برای خوراک مصرف می شد. از پوستش پوشاک و از شاخ و استخوان هایش ابزار می ساختند.

چنانکه در بین ابزار های آنها تعداد بیشماری لیسه سنگی یافت شده که نشان می دهد برای تمیز کردن پوست حیوان پس از شکار بکار میرفته است و احتمالا پوست حیوانات را برای نگهداری آذوفه و آب هم مورد استفاده قرار می دادند.

زندگی اجتماعی، غارنشینی

از زندگی اجتماعی آن هنگام مدارک اندکی در اختیار است، اما مشخص شده که مانند سابق در گروه های خویشاوند زندگی می کردند و به علت لزوم گروهی بودن شکار نیاز به یک برنامه مشترک برای کار و رهبری گروه و جامعه و نیز هماهنگ سازی فعالیت ها، احساس می شد.

شکار به عهده مردان بود زیرا اینکار نیاز به جسمی قوی و سخت داشت و هم نگهداری کودکان که لزوم ماندن زنان در سکونتگاه را ایجاب می کرد.

زنان به غیر از نگهداری از کودکان به جمع آوری دانه های و گیاهان خوراکی پیرامون محل سکونتشان و احتمالا دباغی پوست حیوانات شکار شده و نگهداری آتش و طبخ غذا را نیز بر عهده داشتند.

همانگونه که ساخت لوازم منزل را به خاطر تجربه زنان انجام می دادند تولید ابزار شکار هم مختص مردان بود و چه بسا پیرمردان و کسانی که به علت ناتوانی دیگر قادر نبودند به شکار بروند به این کار مشغول می شدند.

بر اساس ابزار های کشف شده در جلو غار ها در این بین افرادی وجود داشتند که تسلط و مهارت بیش تری نسبت به بقیه داشتند و شغل آنها ابزار سازی بوده است.

مهارت در تولید ابزار کار آسانی نبود و در زمانی اندک صورت نگرفت بلکه طی تکامل و هزاران سال بوجود آمده است.

ادامه داستان و تکامل، غارنشینی

اگر آغاز غارنشینی را مبدا پیدایش زندگی نوین اجتماعی انسان فرض کنیم، در این مرحله بیش از نود و نه درصد همه زمانیکه از آغاز تا امروز طول کشیده را در بر می گیرد و در این مرحله بود که دو روند در جوار هم جریان داشت. نخست تکامل ارگانیک انسان و سپس تکامل ابزار ها و اندیشه های او است.

یکی از مهمترین اکتشافات بشر یعنی کشف آتش در این مرحله بوقوع پیوست. اهمیت و نقش آتش چنان بود که در بین همه اقوام و ملل، افسانه ها و اساطیری درباره عظمت آن پدید آمد و درآن، آتش را هدیه خدایان دانسته اند که باعث خوشبختی انسان شد.

بر پایه اساطیر یونانی، پرومته آتش را مخفیانه از زئوس دزدید و آنرا به خاطر سعادت انسان به او تقدیم نمود و برای اینکه از سوی خدایانی که خواهان سعادت انسان نبودند، مجازات شد.

افسانه های استرالیایی نیز حاکی از آن است که کلاغ آتش را از آسمان برای بشر به ارمغان آورد. هندیان و ایرانیان نیز آتش را گرامی می داشتند و معتققد بودند که نباید آنرا آلوده نموده و هیچ چیز آلوده ای را نباید در آن انداخت.

تاریکی و ترس انسان، غارنشینی

در واقع آتش را باید شایسته چنین مقامی دانست، زیرا علاوه بر آنکهن در طبخ غذا و ساختن ابزار های سنگی و فلزی انسان را یاری می نمود. برای ایجاد روشنایی و نور و غلبه انسان بر ظلمت که همواره باعث ترس او بوده منت عظیمی بر او نهاد.

کیفیت کشف آتش چندان مشخص نیست و احتمالا در مناطق گوناگون؛ عوامل مختلفی را همچون آتش گرفتن جنگلی بر اثر رعد و برق و یا مواد مذاب آتش فشان ها و بالاخره برخورد سنگ های آتشزنه میتوان در نظر داشت.

ابتدا چون آتش برپا کردن را نمی دانستند پس از یافتن آنرا حفظ می کردند و هر کس لازم داشت از آتش عمومی استفاده می کرد. شواهدی دال بر این مطلب یافت شده، از جمله در چین که خاکستر باقی مانده از آتشدانی، چند متر ارتفاع داشت.

یکی از عملکرد های مهم آتش کده ها در زمانی که همه شیوه بر پا کردن آتش را نمی دانستند همین بود و هنگامی که می خواستند یک آبادی بنا کنند، ابتدا در وسط آتشکده و سپس در اطراف آن خانه سازی می کردند و مردم علاوه بر انجام مراسم و آداب دینی از آتش آتشکده نیز استفاده می کردند. که ظاهرا آوردن آتش به خانه توسط پسر خانه انجام می شد.

کلام پایانی

کم کم پس از سپری شدن سالیان زیاد اکثرا شیوه آتش افروختن را یاد گرفتند و در مناطقی که چوب زیاد بود مثل استرالیا از ساییدن دو قطعه چوب به یکدیگر آتش برپا می کردند و در مناطقی که نزدیک به سنگ های آتش زنه بود با زدن دو سنگ به هم آتش را روشن می کردند.

بعد از روش کردن آتش برای پختن گوشت، سنگ ها را دور هم جمع آوری می کردند و گوشت را روی آنها قرار می دادند تا خوب پخته شود. البته بی شک اطلاعات بشماری در زمینه غارنشینی وجود دارد که ما منابع آنرا برای شما ذکر خواهیم کرد.

مقاله غارنشینی برگرفته از کتاب روند شکل گیری شهر و مراکز مذهبی در ایران نوشته آقای سلطان زاده بوده است که امیدواریم مورد پسند بوده باشد .

باعث افتخار ما است اگر از قسمت فروشگاهی وب سایت ماسیا برند تولید کننده زیوآلات صدفی و جواهرات صدفی ( قدیمی ترین جواهر بشر ) دیدن نمائید.

به پیج اینیستاگرام ماسیا بپیوندید ..